Labels
De werkgever van Fred Stuijt ging verder zonder personeel.
"‘We zaten volop in de coronacrisis. En ik ben natuurlijk ook al op leeftijd. Kortom: werk vinden lukte niet.’"
In april 2021 hoorde slager Fred Stuijt (56) uit Aalsmeer dat zijn werkgever op 1 oktober zonder personeel zou verdergaan. Vanaf dat moment stond alles in het teken van het vinden van een nieuwe baan. Dat viel nog niet mee. ‘Mijn loopbaancoach Barbara Namink hielp me de moed erin te houden.’
Vanaf het moment dat Fred Stuijt hoorde dat hij een halfjaar later zijn baan zou verliezen, was hij bezig met het vinden van nieuw werk. ‘Toen ik veertig jaar geleden het slagersvak inrolde, was de eerste vraag: “Wat wil je verdienen?” gevolgd door: “Wanneer kun je beginnen?” Tegenwoordig moet je eerst een cv maken, hopen dat je wordt uitgenodigd voor een gesprek en de mazzel hebben dat je wordt teruggebeld.’
Op zoek naar advies
Fred ging op zijn vrije dagen langs bij bedrijven met de vraag of ze nog iemand zochten en reageerde gericht op vacatures. ‘Maar we zaten volop in de coronacrisis. En ik ben natuurlijk ook al op leeftijd. Kortom: het lukte niet.’ Hij klopte aan bij het UWV met de vraag of ze hem konden helpen met cursussen of advies. Maar omdat hij op dat moment nog werk had, kon het UWV niet veel voor hem doen. Wel brachten ze hem in contact met Barbara Namink, loopbaancoach via de VAKbeweging.
Opbeurende woorden
‘Met Barbara sprak ik over wat ik wilde, over mijn karaktereigenschappen, hoe ik mezelf zag en hoe anderen mijn zagen. We werkten aan het versterken van mijn zelfbeeld en stelden een goed cv op. Ook adviseerde ze me om tijdens sollicitatiegesprekken interesse in de werkgever te tonen en te vragen wat ze van mij verwachtten. Maar waar ik misschien nog wel het meeste aan had, waren haar opbeurende woorden als ik weer een afwijzing had gekregen. En toen ik bij twee werkgevers een halve dag had meegelopen en daar niet echt blij van werd, drukte Barbara me op het hart om daar dan ook niet te gaan werken. Om niet zomaar alles aan te grijpen maar echt te kijken waar ik op mijn plek zou zijn.’
Een jaarcontract
Na ruim twintig op niets uitgelopen sollicitaties, mocht Fred direct na zijn laatste werkdag op gesprek komen bij een ambachtelijke slagerij in zijn woonplaats. En eindelijk kreeg hij daar de verlossende woorden te horen: je kunt hier komen werken en je krijgt een jaarcontract. ‘Ook toen adviseerde Barbara me om niet direct aan de slag te gaan, maar een maand rust te nemen na alle drukte en teleurstellingen van het voorgaande halfjaar. Dat was een goede beslissing. Het gaf me de tijd om even op adem te komen.’
Inmiddels werkt Fred alweer enkele maanden in de slagerij. ‘De eerste maand was het wennen, nu voel ik me er helemaal thuis. Met dank aan Barbara, die de moed erin hield, mij heeft behoed om ergens aan de slag te gaan waar ik waarschijnlijk niet mijn draai kon vinden en die me weer zelfvertrouwen gaf.’