Labels
‘Ik heb benadrukt dat werkgevers moeten kijken naar zijn talenten, niet naar zijn beperkingen’
‘Het eerste wat Jos tegen mij zei toen ik hem aan de telefoon had, was “Ik ben heel boos op jullie.” Dat is knap’, zei ik. ‘Want we hebben elkaar nog nooit ontmoet.’ Het was me al snel duidelijk dat er veel fout was gegaan in de vier jaar waarin Jos zijn baan was kwijtgeraakt. Fouten - niet door De VAKbeweging overigens - waardoor hij financieel benadeeld was en waar hij, begrijpelijk, veel last van had. En nu had hij tot overmaat van ramp een brief gekregen van het UWV waarin hem werd meegedeeld dat zijn uitkering per 1 april zou worden stopgezet.’
Moeite met communiceren
‘Tijdens ons kennismakingsgesprek had Jos een plastic tas bij zich die uitpuilde van de papieren van onder meer het UWV. Door zijn hele presentatie en het telefoongesprek had ik al snel door: dit is een bijzondere man. Ik heb tijdens dat gesprek daarom meteen maar gevraagd waarom hij een uitkering had, wat voor soort uitkering het was, waarom hij uit het arbeidsproces was en of hij misschien een beperking had. Jos bleek autisme te hebben en heeft moeite om goed met anderen te communiceren. Dat had hem er overigens niet van weerhouden om 19 jaar lang in een engineerachtige functie bij een telecombedrijf te werken. En dat ging goed, totdat een nieuwe leidinggevende niet met hem wist om te gaan en er een escalatie plaatsvond op het werk.’
Kijken naar talenten, niet naar beperkingen
‘In de afgelopen jaren heeft Jos verschillende re-integratietrajecten gevolgd die op niks waren uitgelopen. En omdat hij altijd een reguliere baan had gehad, kwam hij niet in aanmerking voor een WIA-uitkering. Had hij die wel gekregen, dan had hij tot zijn pensioen – Jos is nu 63 – niet hoeven te werken. Nadat ik Jos zijn verhaal had laten doen, stelde ik voor om een nieuw cv te maken. Daarin heb ik beschreven dat Jos qua presentatie niet de beste is en dat een werkgever hem echt op de inhoud moet beoordelen. Dat ze niet moeten kijken naar zijn beperking, maar naar zijn talenten. Jos was het daar in eerste instantie niet mee eens, maar ik heb hem ervan kunnen overtuigen dat dit de moeite van het proberen waard was.’
Baan per 1 april
‘Via mijn netwerk vond ik een bedrijf dat al langere tijd een functie had openstaan waar Jos volgens mij geknipt voor was. Ik moest de HR-medewerker nog wel even overtuigen, maar toen mocht Jos op gesprek komen. Hij werd aangenomen tegen een salaris dat hij nog nooit had ontvangen én hij kon op 1 april beginnen.’
Vangnet inbouwen
‘Omdat ik echt graag wilde dat deze baan een succes zou worden, besloot ik een vangnet voor Jos inbouwen. Dat kon vanwege zijn beperking. Via het UWV heb ik een jobcoach kunnen regelen waar hij, mocht dat ooit nodig zijn, een beroep op kon doen. En dat was maar goed ook, want twee maanden later belde Jos op dat het niet zo goed ging. Ik heb meteen zijn werkgever gebeld en aangegeven dat Jos begeleiding op de werkvloer kon krijgen. Jos heeft zijn eigen jobcoach mogen kiezen die nu af en toe bij hem langskomt op het werk en ook individueel gesprekken met hem voert. Puur om te voorkomen dat hij een terugval krijgt.
Een coachingstraject is voor mij geslaagd als we de doelen die we vooraf met elkaar hebben bepaald, behalen. Met Jos was dat een passende baan die hij de komende jaren kan volhouden. Ik hoop zo dat dit slaagt en dat Jos hier tot zijn pensioen kan blijven werken.’